Do roku 2011 nasza katedra nosiła nazwę Katedry Dramatu i prowadziła specjalizację dramatologiczną  w ramach studiów II stopnia WOT.  Potrzeba studiów o specjalności dramatologicznej zrodziła się z konieczności rozwoju naukowej refleksji nad dramatem rozumianym jako odrębny rodzaj literacki, a także wszystkimi innymi rodzajami tekstów dla teatru oraz problematyką związaną z dramatycznymi modelami ludzkich działań. Dwudziestowieczne przemiany w sztuce teatru, poznanie innych niż zachodnie form dramatycznych, a także uświadomienie sobie obecności struktur znanych z dramatu w sposobach, na jakie ludzie doświadczają świata i porządkują swoje doznania doprowadziło do powstania rozległej dziedziny badań, która nie mieści się ani w literaturoznawstwie, ani w teatrologii, ani w antropologii.   W ciągu kilku lat istnienia Katedry Dramatu zainteresowania jej pracowników oraz tematy podejmowane na zajęciach stopniowo przesuwały się w stronę performatyki, co zaowocowało radykalnymi zmianami w programie nauczania (od roku 2011), a także decyzją o powołaniu od roku akademickiego 2011/2012 nowej specjalności „Performatyka przedstawień". Droga od badań nad dramatem do performatyki przedstawień wydać się może zaskakująca, ale tylko pod warunkiem, że dramat wciąż – w myśl podręcznikowych definicji – pojmuje się jako specjalny tekst napisany z przeznaczeniem do wystawienia scenicznego. Nie rezygnując z takiego rozumienia dramatu, od kilku już lat proponujemy jego zdecydowane poszerzenie, z jednej strony zajmując się intensywnie teatrem postdramatycznym i tekstami dla teatru nie spełniającymi klasycznych definicji i wymagań, z drugiej – badając dramatyczność życia społecznego i indywidualnego. W efekcie tych poszukiwań uznaliśmy za potrzebne wyjście poza granice teatru i dramatu ku zagadnieniom kulturowym, społecznym, czy filozoficznym, które podejmujemy posługując się pojęciami i metodami wypracowanymi w badaniach nad teatrem i dramatem. Nie oznacza to rezygnacji z tych ostatnich – oznacza natomiast poszerzenie pola zainteresowań, a także umieszczenie teatru i dramatu w rozległych i złożonych kontekstach.